A friend of mine, wrote a book about the wines of the Algarve. I was invited to come over, when the first book was presented to Louis van Gaal, the famous bondscoach. We had a little party with wine and good conversations.

I wanted to shoot a motor cycle with my new Lumix S1R. So I borrowed a motor from my neighbour and pushed the motor in my studio. Lighting was done with my Elinchrom ELC500 and a octabox.

Onlangs kreeg ik de mogelijkheid om een FujiFilm GFX100S met 2 lenzen, de 45 en de 110mm, te lenen om er eens naar te kijken. Voor wie niet weet wat het is (google is je vriend) volgt een kleine opsomming. De camera is een midden formaat camera met een chip van 33×44 millimeter. De chip heeft 102.000.000 pixels, u leest dat goed, honderdtwee miljoen. Het is het beste wat je nu kan kopen. Tot zover de techniek, want dat vind ik het minst interessante en om heel kort door de bocht te gaan: dat zit wel goed met deze camera. De camera heb ik meegenomen voor een test naar het Waterloopbos. Het was een saaie bewolkte dag.

Wat eerste indrukken.
De camera is groot en met mijn grote handen is de camera goed vast te houden. Ergonomie is dus geslaagd. Knoppen zitten allemaal onder vinger bereik. Midden formaat betekend ook zwaar. Grote chip betekend automatisch grote lenzen. Het is dus geen lichte vakantie camera maar een serieus werkpaard. Je kan hem als point en shoot camera gebruiken, maar ook in de studio gaat de GFX100S zijn mannetje (m/v) staan. Er zit een e-inkt achtig scherm boven op, die je zelf kan indelen, om je instellingen of een histogram te laten zien.

Wat ik erg fijn vind aan de lenzen, waarvan ik vind dat ook alle lenzen van het FujiFilm X-systeem het per direct zouden moeten krijgen, is de diafragma ring met c-keuze. Je kan met deze lenzen een ouderwets diafragma gebruiken door te draaien aan de ring. Je kan het op automaat zetten. Het mooiste is je kan het diafragma op C zetten, zodat je het met een commando wiel kan bedienen.

De camera kan video schieten, maar ook dat laat ik links liggen want ik ben geen cineast. Deze camera is in mijn optiek gebouwd voor fotografie en dat merk je aan alles, zo ook het grote lcd scherm op de achterkant. Laag bij de grond en dan scherm opklappen of boven je hoofd schieten, dat kan allemaal met dit scherm. Het is niet een vlog-scherm zoals je die bij de X-T4 ziet. Verder kan je met terug kijken van beelden op dezelfde manier als een iPhone pinchen en zoomen. Super handig!

Achterop zit een kleine joystick waarmee je snel de scherpte kan verleggen. Ik vind deze joystick niet zo fijn als die van de X-T3. Wellicht moet ik het nog wat vaker bedienen, maar ik zou het graag anders zien. Het werkt maar ik ga geen vrienden worden met de joystick. Onder een voorbeeld waarbij de joystick handig is om de scherpte daar te leggen waar je het wil hebben. De autofocus werkt snel. Ook tracking van objecten en gezichten werkt goed. Gezichtsherkenning zit er op en dat werkt goed.

Je kan met de keuze knop 6 custom settings maken. Dat wil zeggen: je kan 6 verschillende camera’s configureren als het ware. Alles wat je in de p-s-a-m stand kan instellen kan je ook onder c stand doen inclusief de functie van knoppen en de commandoschijven. Zo zou ik voor de studio een aparte setting maken, maar ook voor street en voor landschappen. Met 1 draai aan je p-s-a-m knop heb de camera in 1 keer helemaal goed staan!

De zoeker is prima en geeft een mooi en duidelijk beeld. Doordat het een systeemcamera is kan je gelijk zien wat je doet en waar de scherpte ligt. Er is een reden dat systeemcamera’s zoveel verkocht worden en spiegelreflex camera’s niet zo veel meer. Als je er aan geproefd hebt wil je niet meer terug naar spiegelreflex!

Over scherpte gesproken ook dat zit goed. De camera is voor dagelijkse shoots wellicht te goed met een veel te hoge resolutie. Een raw bestand makkelijk 200MB groot en zet je raw+jpg aan dan is elke klik 250MB erbij op je kaartje. Kleuren (16bit!), contrast, dynamisch bereik en scherpte er is geen andere camera die hier tegen op kan. Zie hier een crop van bovenstaand plaatje waar je spinnenweb draadjes kan zien zitten op de ketting! Zegt ook iets over de kwaliteit van de GFX lenzen. Deze is ook dik in orde.

Uiteraard heb ik de camera meegenomen voor een rondje studio werk. Het tilt en shift scherm werkt perfect. Autofocus met gezichtherkenning werkt feilloos en snel. Beweegt je model dan volgt de camera automatisch. Intergratie met mijn Elinchrom flits remote werkte zonder problemen. Voor lange studio dagen kan je tethering gebruiken of met usb-c de camera van stroom voorzien.

Voor wie is deze camera bedoelt? Dat is lastig om even te beantwoorden.
Wil je veel crop mogelijkheid hebben?
Of wil je altijd de hoogste kwaliteit?
Ben je iemand die dynamisch bereik belangrijk vindt?
Wordt jouw werk gebruikt om bill boards mee te printen?
Doe je veel studio en product fotografie?
Ben je landschap fotograaf?
Eigenlijk is dit gewoon een grote systeemcamera met een midden formaat sensor en een extreem hoge resolutie, die eigenlijk overal wel voor geschikt is.

Nou ja overal? Het is geen long tele wild life camera en ook geen action sports camera. Als ik veel fashion zou schieten en portretten in portrait stand, uit de hand, dan is een verticale grip fijn en dat is niet voor deze body te krijgen. Dan is de GFX100 zonder S! een betere keus. Dit is een beest van een camera die heel veel kan en daar ook heel erg goed in is.

De vraag die ik mijzelf altijd stel: Zou ik hem kopen? Het antwoord is: Nee. Dat heeft er voornamelijk mee te maken dat deze camera veel te goed is. Grootste wat ik druk is 60x100CM en ik publiceer veel op het web. Dan is zelfs 50 megapixels al overkill. Voor mijn portretten is 50 megapixels meer dan genoeg alleen dan wel graag op midden formaat en met een sensor die 3:4 verhouding heeft.

Dan komen we ook precies bij het punt aan waarom ik deze camera zo enorm fijn vind:
Het sensor formaat en de sensor verhouding. APS-C en Full Frame camera’s hebben allemaal de verhouding 2:3. Laat ik dat nou net de meest lelijke verhouding vinden! Het is iets wat is ontstaan toen film is uitgevonden. Diezelfde film hebben ze in een foto camera gestopt en zo is 24×36 of wel kleinbeeld of wel full frame zoals het nu heet, ontstaan. Niet uit esthetiek maar uit economische overweging dus.

Als oud Hasselblad en Mamiya RZ67 shooter, vind ik 6×6 en 6×7 nog steeds het mooiste formaat om mee te werken. Deze camera komt daar het dichtst bij in de buurt. De grote sensor zorgt er ook voor dat scherpte diepte of ondiepte eigenlijk of bokeh zoals men dat nu noemt, mooier wordt. Wat bij portretten enorm belangrijk is. Met zijn 100 megapixels valt er genoeg te croppen zonder dat je noemenswaardig kwaliteit verliest. Je kan met een 26 megapixel camera een hele nette 50×75 print maken, ter vergelijking.

Iedereen heeft tegenwoordig alleen nog maar oog voor Full Frame, maar het Fuji GFX systeem is echt een reuzen stap verder qua kwaliteit. Fujifilm’s GFX systeem is echt next level. Het hele eco systeem van GFX is gebouwd rondom kwaliteit.

Ik ben een enorme fan van FujiFilm, dat maakt mij wat bevooroordeeld maar deze camera is gewoon echt goed gelukt en fijn om mee te schieten! Bijkomend voordeel is dat deze camera qua menu structuur en terminologie gelijk is aan alle moderne FujiFilm camera’s. Wat het overstappen of simultaan gebruiken van het x-systeem eenvoudig maakt. Je duikt even in het menu en zet alles zoals je gewend bent en je kan schieten.